Na 21 jaar dienst als regio accountmanager bij een grote frisdrankfabrikant, gaan identiteitszaken van het bedrijf Arjan Muijt tegen staan. Langzamerhand gaat hij zich een vreemde voelen. Maar van de een op de andere dag overstappen, dat doet hij ook niet. Arjan oriënteert zich grondig en lang op een nieuwe baan die hem meer zingeving biedt. Uiteindelijk zet hij de weloverwogen stap naar Adullam, begint hij aan de opleiding (Begeleider Gehandicaptenzorg niveau 4 aan het Hoornbeeck College, red.) en heeft hij zijn studie er bijna opzitten. Of hij terug wil naar zijn oude job? “Zeker niet,” zegt hij beslist.
“Bij mijn vorige werkgever draaide het alleen maar om méér omzet. Het gaf geen voldoening meer. Een fles frisdrank lacht niet naar je en waardeert de aandacht niet die je aan hem besteedt. Ik heb wel eens gezegd: ‘Als ik de commercie zat ben, dan wil ik meer zingeving in mijn werk en ga ik de zorg in. Ook omdat ik een broer met een beperking heb en we van huis uit gastgezin waren voor een gehandicapte jongen. Nu, in mijn nieuwe baan, word ik heel blij als het me lukt om een glimlach op het gezicht van een cliënt te toveren. Een cliënt die lacht omdat ik er voor hem ben.”
Identiteit uitdragen
De tweede reden voor Arjan om de gehandicaptenzorg in te gaan is, dat hij iets van zijn identiteit wil delen. “Ik heb vrijwilligerswerk op een evangelisatiepost gedaan in Tilburg. Ik vond het zo mooi als ik mensen kon wijzen op Iemand die hen kon helpen in hun noden. Nu mag ik dat bij Adullam ook dagelijks doen.”
“Ik krijg dat ook terug van cliënten. Een tijd lang waren er uit nood vrij veel uitzendkrachten. Zij deden hun best om Adullams identiteit uit te dragen. Maar als je niet in onze geloofsleer bent opgevoed, is het bijvoorbeeld lastig om een gesprek over de preek te voeren. En toen ik een keer een cliënt voorstelde om ook nog een psalm te zingen bij de dagafsluiting, toen zuchtte hij en zei: ‘Dit heb ik soms gemist,’ vertelt Arjan en hij vervolgt: “Ik krijg daar zoveel spirit en energie van.
Na een meeloopdienst wist ik: Adullam wordt het
Was het direct een uitgemaakte zaak dat het Adullam zou worden? Nee, helemaal niet. “Een verhaal in de Gezinsgids van een zij-instromer bij Adullam triggerde mij. Dit was waar ik naar op zoek was! Toen ben ik me gaan oriënteren. Ik heb ook in het onderwijs gekeken, maar dat viel al snel af. Ik heb meeloopdiensten gedaan bij twee andere christelijke instellingen voor zorg (voor mensen met een beperking). Toen ik het verhaal van de zij-instromer bij Adullam een tweede keer las, dacht ik: ’Hier ga ik praten. Een meeloopdienst in Puttershoek beviel zo goed dat ik nergens anders meer wilde meelopen.”
Financiële brug
“In salaris zou ik teruggaan, want ik verdiende goed bij mijn vorige werkgever. Ik moest daar even over nadenken, want we hebben zeven kinderen. Het werd een gebedszaak. Ik kreeg te zien, dat als de HEERE wegen naar Adullam opende, zou hij dan niet verder zorgen? Die beantwoording kwam, want Adullam kwam met een voorstel dat ik als teamleider zou gaan werken. Hierdoor werd het financiële gat grotendeels gedicht. Ja, ik heb wel wat luxe opgegeven. Maar dat valt in het niet, bij als je een cliënt het gewone leven kunt laten ervaren en je je geloofsbeleving invulling kunt geven.”
Te overzien
“Wel vroeg ik me af of een opleiding me zou lukken na 25 jaar. Maar ik heb altijd veel nevenfuncties gehad naast mijn baan. Ik was betrokken bij jeugdvereniging, bij een koor, de evangelisatiepost, zodoende had ik goed leren plannen en structuur in mijn bezigheden leren aanbrengen. Dat hielp. Ik kon de opleiding overzien en het is me makkelijk af gegaan.”
Aanrader
“In de week dat ik werd aangenomen bij Adullam, werd ik ook bij de twee andere instellingen waar ik had meegelopen, aangenomen. ‘Zo,’ zei een vriend, ‘dat wordt nog een lastige keus voor je.’ Maar ik vond het helemaal niet lastig. Het moest Adullam worden. Om op zo’n plek te zijn voor cliënten die het moeilijk hebben, dat is het mooiste wat er is. Ik raad het je aan.”