23 jaar lang werkte Hans Bel (41 jaar) bij een modebedrijf. ‘’Ik was op een gegeven moment bedrijfsleider, had het goed naar z’n zin en vond het een mooie baan. Toch kriebelde de vraag al een aantal jaar bij me of dit echt is wat ik wil. Ik voelde ook dat ik dit niet ging volhouden, want je staat altijd onder druk om je doelen te behalen. Daarnaast had ik ook echt een zwak voor mensen met een beperking.
Eén van Hans’ vaste klanten was André. Hij heeft een beperking en woont bij Siloah in Bodegraven. ‘’Ik vond het altijd heel leuk om hem te helpen. We hadden bij ons in de winkel ook een restaurant met mensen met een beperking en dat trok me gewoon.’’
Het roer om
‘’Tijdens de coronacrisis moest de winkel dicht. Die periode heeft me aan het nadenken gezet. Toen is bij mij het kwartje gevallen en heb ik het roer omgegooid. Ik wilde of iets met dak- en thuislozen doen of iets met gehandicaptenzorg. Ik heb her en der meegedraaid, ook bij Siloah. En dat vond ik het mooist.’’
Mislukte taart
Inmiddels volgt Hans de opleiding Maatschappelijke Zorg niveau 4 op het Hoornbeeck College en daarnaast werkt hij bij Siloah op een groep met allemaal mannelijke cliënten. Hij heeft het erg naar zijn zin. Lachend vertelt Hans: ‘’Pas had ik op zaterdagmiddag een taart gemaakt en in de koelkast gezet, maar hij was niet goed gelukt. Op zondag kwamen die jongens erachter dat die mislukt was en dat moet ik nu waarschijnlijk de rest van m’n leven horen. Dat vergeten ze niet en zelf kunnen ze het beter dan dat ik dat kan. Ze hebben allemaal hun eigen gaven.’’
Het is voor Hans heel belangrijk dat cliënten begeleid worden vanuit de achtergrond die ze vanuit hun thuissituatie hebben meegekregen. Ouders of familie vertrouwen hun kind aan jouw zorg toe. Dat brengt verantwoordelijkheid met zich mee. ‘’Het was mij onbekend dat er binnen de identiteitsgebonden zorg zulke tekorten zijn aan medewerkers. En ik zie nu dat het voor die jongens met een beperking heel belangrijk is dat ze begrepen worden in wat ze zeggen, waar ze bepaalde emoties om hebben. Daar zit een heel stukje bij vanuit de identiteit. Je weet waar ze vandaan komen.’’
De Heer is mijn Herder
‘’Op de groep was een keer een jongen en die was heel emotioneel over zijn geestelijke toestand. Daar zat hij echt mee. Toen heb ik met hem gebeden en hebben we samen Psalm 23 gelezen ‘De Heer is mijn Herder’. Dan kan ik helpen om die jongens de weg te wijzen vanuit de Bijbel en dat vind ik heel mooi en belangrijk om te doen.’’