Skip to main content

Het leefklimaat in Salem is als thuis’’

Vrijwilliger Joke Milort begon ruim 23 jaar geleden als mantelzorger voor haar moeder in Salem. Als vrijwilliger helpt ze onder andere met het schenken van koffie en het assisteren bij de maaltijden van de bewoners.

Foto: Joke Milort is aan het voorlezen op woongroep Eik

“Mijn moeder was psychisch ziek en werd opgenomen in een neutraal tehuis. Hoewel de zorg daar goed was, was de identiteit en sfeer heel anders. Zo was stond de  tv en radio vaak aan, keken bewoners in de huiskamer films en zaten de meiden soms te dansen op muziek,” blikt Joke terug.

Van een ‘neutraal’ huis naar Salem
Na een wachtlijst van zeven maanden kreeg Joke’s moeder een plek in Salem. “Dat was echt een verademing. Het leefklimaat in Salem is hetzelfde als waarin ik ben opgegroeid. Hierdoor voel ik mij op mijn gemak en vind ik aansluiting. De christelijke identiteit is overal merkbaar. Denk aan zingen, lezen, bidden, voorlezen uit een dagboek, geestelijke verzorging en kerkdiensten. Ik heb regelmatig fijne gesprekken met de verzorging. Dat doet me goed”, vertelt Joke.
“Ook vind ik het fijn dat er een thuisgevoel wordt gecreëerd door de gewone dingen: activiteiten die je gewend bent van thuis, kunnen hier ook gedaan worden. Dat is enorm fijn als je de grip op het leven verliest”, vervolgt ze.

Ziet, Ik maak alle dingen nieuw
“Hoewel mijn moeder vanwege haar psychische gesteldheid slecht bereikbaar was, kon  de geestelijk verzorger toch een ingang vinden bij het spreken over geestelijke zaken. Zo had hij een preek gehouden, waarbij hij de tekst ‘Ziet, Ik maak alle dingen nieuw’ aanhaalde. Dat kwam binnen bij mijn moeder. Mijn moeder was voor ons onbereikbaar, maar voor de Heere niet. Dat vind ik zo mooi”, vertelt Joke dankbaar.

Dankbaar werk
Hoewel Joke’s moeder uiteindelijk in 2006 is overleden, is Joke nog steeds als vrijwilliger in Salem te vinden. De samenwerking met het betrokken personeel rondom de bewoners bevalt haar goed. Joke legt uit: “Ze doen hun werk vanuit hun hart en zijn ontzettend lief. Het zijn echt keien met veel gevoel voor de bewoners.”
Joke doet haar vrijwilligerswerk met veel plezier en werkt nauw samen met de woongroepassistenten. “Ik ben er elke dag van half drie tot half zeven of zeven uur. Mijn taken variëren van het geven van eten en voorlezen tot het maken van tosti’s. De woongroepassistenten verzorgen het eten, dekken de tafel, regelen de boodschappen en Joke maakt dan iets lekkers voor de bewoners. Ik geef door wat ik wil maken, zoals eitjes, pannenkoeken, wentelteefjes of tosti’s, en zij regelen dan vervolgens de boodschappen. Soms kiezen de bewoners zelf wat ze willen eten en dat maak ik dan. Ik geniet er van dat dit zo kan! In Salem ligt mijn hart. De warmte en dankbaarheid die ik merk, maakt mijn werk als vrijwilliger zo mooi!” sluit Joke af.