Mevrouw Van Garderen krijgt intensieve zorg in woonzorgcentrum Nebo (onderdeel van Cedrah) in Zwijndrecht. “Het voelt hier als thuis.” Haar zus, mevrouw Van der Heiden-Van Garderen herkent dat: “We merken aan haar praten en gezichtsuitdrukking dat ze hier naar haar zin woont.”
De hoekkamer van de 77-jarige mevrouw Van Garderen biedt een weids uitzicht op de wijk. “Toen mijn zus hier kwam wonen, moest de kamer nog opgeknapt worden. Dat verzorgde Nebo op een keurige manier”, blikt mevrouw Van der Heiden-Van Garderen terug. Mevrouw Van Garderen vult aan: “Mijn eigen spullen zorgen er ook voor dat ik me snel thuis voelde. Ik heb een stukje van thuis kunnen meenemen.”
Overtuiging
Mevrouw Van Garderen ging de laatste jaren lichamelijk sterk achteruit. Ze kreeg epilepsie en viel veel. Mevrouw moest een paar keer revalideren. De wens ontstond om te verhuizen naar een verzorgingstehuis. Na zes weken kon ze al terecht. “Ik kon steeds minder zelf. Gelukkig hielp mijn zus veel, maar dat was intensief. Verhuizen kwam voor mij niet als een klap.” Nebo is de zussen niet onbekend, hun moeder woonde er tien jaar geleden ook. “Het voelde als thuiskomen. Ook vanwege mijn geloofsovertuiging. Ik luister mee naar de kerktelefoon en ga graag naar de weeksluiting. Tijdens de lijdenstijd zingen we bijvoorbeeld veel lijdensliederen en na het eten zingen we een psalmvers. En we bidden voor het eten of bij het naar bed gaan. De zorgmedewerkers staan er zelf ook achter. Je voelt verbondenheid”, legt mevrouw Van Garderen uit. Mevrouw Van der Heiden: “Er wordt zoals wij thuis ook doen, uit de Statenvertaling gelezen.”
Zorg
Mevrouw Van Garderen krijgt iedere ochtend en avond zorg. Dan wordt ze bijvoorbeeld geholpen met aankleden en douchen. Ze gaat een keer per week naar de fysio. Mevrouw Van der Heiden-Van Garderen: “Dat zit hier gewoon beneden. Net als de kapper, de dokter, de pedicure en het winkeltje”.
Betrokken
Mevrouw Van der Heiden-Van Garderen komt graag bij haar tien jaar oudere zus op bezoek. Daarnaast is ze ook actief als vrijwilliger in Nebo: “De ene week help ik met koffieschenken, de andere week help ik op de dagopvang.” Mevrouw Van Garderen: “Mijn zus en ik hebben een goede band. Als ik een aanval kreeg, belde ik altijd als eerste mijn zus. Dan moest ik even mijn verhaal doen.” Mevrouw vindt het enorm gezellig als er bezoek komt en maakt graag een praatje. “Laatst vroeg de vrijwilliger die koffie kwam schenken of ik haar nog kende. Bleken we in hetzelfde dorp te hebben gewoond.”